سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

هجرت واژه‌ای است که قرآن کریم با زبان خود آن را بیان کرده است؛ قرآن این واقعه را تحسین و زمانش را تعیین کرده است و راه را برایش بسیار هموار نموده است. قرآن زمان را از نو سامان داد تا تمام ابعاد این واقعه‌ی بزرگ را نشان دهد. گویی خداوند خواسته است بشریت بعثت رسول گرامی اسلام و خاتم پیامبران را احساس کند و وارد مرحله‌ی نوینی شود و به عبارتی از نو بزاید. خاستگاه این دین و محل نزول وحی حرم مکی بود؛ خانه‌ای که برای نخستین بار برای عبادت و بندگی ساخته شد. زمان همانند روزی که خداوند آسمان‌ها و زمین را آفرید، بازگشت.  

من یک مسلمانم!

عدالت را مقدس می‌دانم.. به آزادی احترام می‌گذارم.. انسان را تکریم می‌کنم ... به ناتوان مهر می‌ورزم.. و به فرد توانا یادآوری می‌کنم که تواناتر از تو هم آخر کسی است. 

به ثروتمندان توصیه می‌کنم تا حقوق نیازمندان را از اموال خود ادا کنند.. از مستمندان می‌خواهم تا بدانند سرمایه‌داران در اموال خدا جانشین هستند. 

نیکی را دوست دارم.. به خوبی فرا می‌خوانم.. بدی را نمی‌پذیرم.. از خشونت بیزارم .. به نرمی علاقه دارم .. به هدایت چنگ می‌زنم.. و از حقیقت پاسداری می‌کنم. 

در بخش پیشین برای خوانندگان محترم روشن شد که موضوع اختلافی استقلال سنت، ارتباطی به حجیت سنت یا عدم آن ندارد، زیرا سنت نبوی طبق آیات قرآن، برای هر مرد و زن مسلمان، حجتی شرعی و حقیقی است و فرد مؤمن حق ندارد در حجیت سنت‌هایی که به طور قطعی از رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ ثابت شده است، تردید نماید، البته پس از این‌که آن‌ها را مطابق با قرآن یا زیرمجموعه‌ی آن ببیند

یک. می‌گویند: ذکر نشدن کیفر دنیوی برای مرتد در قرآن، مانع عمل به آن نیست، چون سنت صحیح نبوی از مجازات مرتد سخن گفته است. معروف است که سنت نبوی گاهی موافق موضوعات مذکور در قرآن است، و گاهی در شرح و توضیح مجملات آن است. در پاره‌ای أوقات اشکالات ذهنی مسلمانان را توضیح می‌دهد و گاهی هم مطلق قرآن را مقید کرده یا عام آن را تخصیص می‌دهد. در عین حال که سنت می‌تواند بنیان‌گذار یا ایجادکننده حکمی باشد که در قرآن نیامده

امام شاطبی در کتاب «الموافقات» در بحث دلیل دوم (سنت مطهر نبوی)، مسائل گوناگونی را ارائه می‌دهد و در سومین مسأله به این نکته اشاره می‌کند که سنت در معنا و مفهوم به کتاب باز می‌گردد، زیرا مجمل کتاب را توضیح می‌دهد، مشکل آن را تبیین می‌نماید و اختصارش را تشریح می‌کند. «بدین سبب که سنت، بیان کتاب است». این نکته از آیه‌ی۱۴نحل برمی‌آید: «... وَأَنزَلْنَا إِلَیْکَ الذِّکْرَ لِتُبَیِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَیْهِمْ وَلَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ». (ذکر را به سویت فروفرستادیم تا برای مردم بیان کنی آن‌چه را به سویشان نازل گردیده است و تا شاید بیندیشند). 

برای من برادر جمال، یک برادر، دوست و عزیز بود. تا جایی که برایم اعلان خبر درگذشت کسی همانند او بسی دشوار است. ماجرای من و او مصداق این بیت است که گفت: قد کنت آمل أن تقول رثائی     یا منصف الموتی من الأحیاء 

(انتظار داشتم تو خبر مرگم را اعلان کنی، ای کسی که مردگان را از زندگان جدا می‌کنی!)

ولی تقدیر خدا بود و او هرچه خواهد می‌کند. امروز من خبر مرگ تو را اعلان می‌کنم و اکنون خبر مرگ تو اعلان می‌شود!

عراقی‌ها ملتی بااراده، مهارنشدنی، تسلیم ناپذیر و متمایل به سرکشی در برابر حاکمان هستند و هر از گاهی بسیار رغبت می‌کنند تا ایشان را عوض کرده و با هیچ حکومتی قرارداد ماندن نبسته‌اند. در روزگاران اخیر این ملت به حاکمانی مبتلا شده‌اند که از بدترین درگیری‌های مذهبی، نژادی و گروهی بهره برده و باعث پراکندگی، گسیختگی و فروپاشی امور اجتماعی و کشوری آنان شده‌اند.

پنج پرسش وجود دارد که باید درباره‌اش بیندیشیم و بکوشیم با تمام توان عقلی و ذهنی و روانی به آن‌ها پاسخ دهیم. هنگامی که از برخی مردم پیرامون اوضاع کشورهای عراق، سوریه، یمن، لیبی، سومالی، پاکستان، افغانستان و ... سؤال شود، پاسخ دو کلمه است: «هرج و مرج عمدی» که کسینجر آن را طراحی کرده و کاندولیزا رایس اجرا نموده است.

خداوند انسان را از یک نفس آفرید، و از او همسرش را آفرید و از آن دو مردان و زنان بسیاری را پراکند: «يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُواْ رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالاً كَثِيرًا وَنِسَاء وَاتَّقُواْ اللّهَ الَّذِي تَسَاءلُونَ بِهِ وَالأَرْحَامَ إِنَّ اللّهَ كَانَ عَلَيْكُمْ رَقِيبًا» (نساء/1) (هان ای مردم، در برابر خدای‌تان تقوا پیشه کنید که شما را از یک نفس آفرید و از آن همسرش را آفرید

از دیرباز ضرورت بازنگری در تمام میراث فرهنگی اسلامی بدون استثنا را خواستار بوده‌ام، از فقه و اصول فقه گرفته تا تفسیر، حدیث، کلام و عقیده. و بر کسانی این بازنگری لازم است که شایستگی دارند و اهلش هستند؛ آنان که کلیات و جزئیات، برنامه‌ها و کلماتش را تجربه کرده‌اند، منابع و سرچشمه‌های آن را شناخته‌اند، در عرصه‌های گوناگون ارتباط مسائل با کتاب خدا را دانسته‌اند، و راه‌ها و مسیرهای آن یا به اصطلاح ابزارهایش را درک کرده‌اند.